Όσοι άνθρωποι, θέλουν να τρέφονται από την μάνα-Γη, όσοι θέλουν να πίνουν καθαρό νερό, να βρίσκονται κοντά στην Φύση και να μπορούν να γίνουν ένα με αυτήν, διαπιστώνουν με τρόμο, ότι αυτό είναι πραγματικά αδύνατον. Τα σκουπίδια κυριαρχούν, το πλαστικό δεσπόζει, ο άνθρωπος μοιάζει να είναι το όν, το οποίο εκκρίνει πλαστικό, όπως οι μέλισσες εκκρίνουν μέλι. Μηχανήματα παράγουν θορύβους, κτήρια άθλιου τσιμέντου ξεφυτρώνουν παντού, μοιάζοντας με καρκίνο της γης, ο οποίος δίκαια ξεφύτρωσε, μετά την τρομερή φωτιά πού έβαλαν οι καταπατητές. Όταν κάποιος διαβάζει Θορώ, διαπιστώνει ότι τα τραγικά προβλήματα του 21 ου αι., είναι απλώς το επόμενο επεισόδιο, των τραγικών προβλημάτων του 19 ου αι.

Αν μάλιστα ανατρέξουμε στον Ησίοδο, θα διαπιστώσουμε ότι η φύση των ίδιων προβλημάτων, ίσχυε πολλούς αιώνες πίσω. Βλέπετε ο Ησίοδος, προέκυψε αγωνιστής προκειμένου να βρεί το δίκιο του στα δικαστήρια και του έμεινε το χούϊ. Αναφέρει κάπου, λοιπόν, ότι δεν είναι σωστό, κάποιος να κατουράει σε πηγή νερού, μέσα ή κοντά. Θα πάθει κακό μεγάλο. Όσοι άνθρωποι έχουν κατανόηση, ανάμεικτη με σεβασμό για την φύση, συνειδητοποιούν ότι η φύση χρειάζεται προστασία. Τότε γίνεται φανερό ότι δεν φέρονται όλοι με τον ίδιο τρόπο, ακόμη κι όταν δίδονται εξηγήσεις. Αυτό έχει να κάνει με τον αυτοσεβασμό, ο οποίος δεν είναι δεδομένος για όλους. Απαιτεί αυτογνωσία και άλλα δύσκολα προσόντα και εργασίες, πάνω στον εαυτό μας και στον κοινωνικό περίγυρο. Έτσι, όσοι δεν σέβονται τον εαυτό τους, δεν είναι δυνατόν να σεβαστούν τους άλλους ανθρώπους ή την φύση.
Κοινωνικά φαίνεται μόνον ένα τεράστιο κενό, μιας κοινωνίας η οποία είναι απρόθυμη, κατ΄επέκταση ανίκανη να το διαχειριστεί. Άς δούμε τι έκαναν, οι περίφημοι πρόγονοί μας, για το συγκεκριμένο πρόβλημα. Έφτιαξαν μια νομολογία και την ονόμασαν Άρτεμη. Ήταν η Θεά της Άγριας Φύσης, δηλαδή, οι Νόμοι πού έφτιαξαν οι άνθρωποι, για το πώς να λειτουργούν στην Φύση και πως όχι. Τα ιερά της Αρτέμιδας, ήταν οι πιό ιεροί χώροι. Κανένας δεν επιτρεπόταν να τα μολύνει, να κυνηγάει μέσα σε αυτά, ενίοτε και να κυκλοφορεί. Ήταν τα μέρη τα οποία έπρεπε να μείνουν παρθένα, γιατί από εκεί ξεκινούσε η ζωή και εξαπλωνόταν παραπέρα. Εκεί συναντιόνταν τα νερά, τα φυτά, τα ζώα και αυτή η συνάντηση, έπρεπε να γίνεται ανεμπόδιστα, γιατί από εκεί, θα προκύψουν οι νέες γενιές, φυτών και ζώων πιο δυνατές, πλούσιες και θα μεταφέρουν τον πλούτο πιο πέρα. Εκεί θα είναι το φυτώριο, η Πηγή της Ζωής, η Παρθένα Φύση. Εκεί όπου ο άνθρωπος δεν θα έχει το δικαίωμα να κυνηγήσει ζώα, να συλλέξει φυτά και βότανα, να πιει καθαρό νερό, να καλλιεργήσει, να ποτίσει, κ.α. Ήταν κάτι σαν τράπεζα της Φύσης, όπου το κεφάλαιο, ανήκε σε όλους, ΤΌΣΟ ΠΟΛΎ, ώστε δεν είχε κανένας ατομικά, κανένα δικαίωμα. Μόνον οι Νεαρές Παρθένες, μπορούσαν να μένουν στους Ναούς, προκειμένου να μάθουν, για τον Έρωτα, τον Γάμο, τον Τοκετό κ.α. Έτσι στην Φύση μέσα, τα νεαρά κορίτσια, γνώριζαν την Ζωή, με ιδανικό και όμορφο τρόπο. Όταν οι Αχαιοί, εξεστράτευσαν στην Τροία, μαζεύτηκαν πρώτα στην Αυλίδα. Εκεί, οι θυσίες δεν έγιναν δεκτές από τους Θεούς και ο ούριος άνεμος δεν έπνεε. Η Άρτεμις ήταν θυμωμένη, γιατί ο Αγαμέμνων, ο αρχηγός είχε κυνηγήσει στο Ιερό Άλσος της Θεάς. Η Θεά ζητούσε την παραδειγματική τιμωρία του. Η θυσία της κόρης του Ιφιγένειας, μπροστά σε όλους, δείχνει πως μόνον όταν λειτουργεί αυστηρά και χωρίς παρεκλίσεις ο Νόμος, μπορεί να γίνει κάτι σοβαρό: Πολιτισμός πραγματικός και όχι στα λόγια τα παχιά. Έτσι όλοι οι Έλληνες (και όχι μόνο), από πολλές χιλιάδες χρόνια πίσω, μέχρι σήμερα, μάθαμε ότι η οικογένεια του Αγαμέμνονα, ξεκληρίστηκε ….από το παράνομο κυνήγι! Γιατί ο Νόμος είναι και πρέπει να είναι πάνω από όλους και όλοι να ισαπέχουν από τον Νόμο. Αυτό το περιστατικό, είναι ένα από τα πολλά, τα αφορώντα την Άρτεμη και τον νόμο περί προστασίας της Φύσης.

Έτσι κι εμείς, αν θέλουμε πραγματικά, πρέπει να απαγορεύσουμε την πρόσβαση σε αυτά τα μέρη, όχι μόνο του Δ.Ν.Τ., των εταιρειών Πράσινης ανάπτυξης και άλλων μεγαλοτυχοδιωκτών οι οποίοι φιλοδοξούν να λυμαίνονται το νερό και τον φυσικό πλούτο, ΑΛΛΆ και του μικροκαταπατητή, του Ασυνείδητου Εκδρομέα, και όσων μικρών και μεγάλων, κάνουν δύσκολη την ζωή των υπολοίπων.
Αυτό έχει μόνο μια δυσκολία: Την χρήση της Βίας και την βούληση του Κράτους (ως Λαϊκής οντότητας). Με το καλό!