Η ιστορική ματιά από την οπτική γωνία της Δημοκρατίας, έχει το δικό της ενδιαφέρον, ειδικά εφόσον μιλάμε για το 3ον μεγαλύτερον Ελληνικό νησί, μετά την Κρήτη και την Εύβοια. Η Λέσβος κατά τον 7ο αι., είχε την συνήθη πολιτική δομή, η οποία ίσχυε σχεδόν παντού: Βασιλεία, Αγορά, Βουλή. [Αγόρα, Βόλλα, κατά την Αιολική διάλεκτο]. Οι αριστοκράτες λειτουργούσαν κυρίως, σε αυτές τις δομές. Οι Πενθελίδες ήταν μια δυναστεία αυταρχικών βασιλέων, οι οποίοι διακρίνονταν για την προσβλητική συμπεριφορά τους.

[;;; – 422].Ο πατέρας του,ονομαζόταν Κλεαίνετος. Ήταν πλούσιος βυρσοδέψης. Αντίπαλος του Περικλή και φανατικός Δημοκράτης (φανατικός γενικά).

Πρώτη πολιτική του επιτυχία υπήρξε η αποδοχή από την Εκκλησία του Δήμου, για ενοχή όσων απαρνούνται την πατρώα θρησκεία. Συνεργάστηκε με τον Θουκυδίδη του Μελησίου (αρχηγό της ολιγαρχικής παράταξης), και τον ιερέα και Δημαγωγό Διοπείθη. Έτσι κατηγορήθηκε ο Αναξαγόρας και φυγαδεύτηκε (με την βοήθεια του Περικλή), στην Λάμψακον. Το 430 μαζί με τους Σιμμία και Λακρατίδη, κατηγόρησαν τον Περικλή για κακή διαχείρηση δημοσίων χρημάτων. Εκτός από Αναξαγόρα και Περικλή, κατηγορήθηκε και η Ασπασία και ο Φειδίας. [Η Δημοκρατία ήταν πραγματική. Όχι όπως την διαστρεβλώνει ο Θουκυδίδης].

Όταν ο Ραμσής ο 3ος, Φαραώ της Αιγύπτου, έχτισε έναν Ναό στο Μεντινέτ Χαμπού, κάλεσε τους έμπειρους ιερείς και ρώτησε: -«Τι θέματα πρέπει να αναγραφούν στους τοίχους του Ναού;» -«Της δόξας Σας τα επιτεύγματα Μεγαλειότατε», είπαν αυτοί. -«Μα, η Αίγυπτος περιορίστηκε και μίκρυνε. Ο παλιός τρόπος ζωής έσβησε. Η χλιδή αφανίστηκε, ο πλούτος μειώθηκε, το εμπόριο πέθανε. Εδώ και 200 χρόνια, στίφη μεταναστών, περνούν και ρημάζουν. Χετταίοι και Ουγκαρίτ, Λεβάντε, Κύπρος, Ταρσός, Μυκηναίοι, Τροία, Σικελία κι αλλού, αφανίστηκαν όλα. Μόνο εμείς μείναμε, λειψοί και μόνοι.» Τότε μίλησε ο πιο παλιός Ιερέας και είπε, με απόλυτη αταραξία:

Όσοι άνθρωποι, θέλουν να τρέφονται από την μάνα-Γη, όσοι θέλουν να πίνουν καθαρό νερό, να βρίσκονται κοντά στην Φύση και να μπορούν να γίνουν ένα με αυτήν, διαπιστώνουν με τρόμο, ότι αυτό είναι πραγματικά αδύνατον. Τα σκουπίδια κυριαρχούν, το πλαστικό δεσπόζει, ο άνθρωπος μοιάζει να είναι το όν, το οποίο εκκρίνει πλαστικό, όπως οι μέλισσες εκκρίνουν μέλι. Μηχανήματα παράγουν θορύβους, κτήρια άθλιου τσιμέντου ξεφυτρώνουν παντού, μοιάζοντας με καρκίνο της γης, ο οποίος δίκαια ξεφύτρωσε, μετά την τρομερή φωτιά πού έβαλαν οι καταπατητές. Όταν κάποιος διαβάζει Θορώ, διαπιστώνει ότι τα τραγικά προβλήματα του 21 ου αι., είναι απλώς το επόμενο επεισόδιο, των τραγικών προβλημάτων του 19 ου αι.

οπτικός τελών και γεωμέτρης και συνιείς σμικρότατα φαίνεσθαι τα εν ύψει

Δεν είμαστε σε θέση να αναλύσουμε το έργο και τις δυνατότητες ή τις καινοτομίες του Μάστορα Φειδία. Καλύτερα να το κάνει αυτό μια ομάδα τεχνιτών, η οποία θα αναλάβει να μελετήσει το θέμα. Το σίγουρο είναι ότι ο Φειδίας υπήρξε ένα διαμάντι στην τέχνη του. Το  σίγουρο είναι, ότι δεν ήταν μόνος. Ήταν πολλοί, ήταν καλοί και έτσι η Τέχνη δεν πάτησε ποτέ στην Γη.

(Μέσα 6ου αι.- 467;) Πατήρ: Λυσίμαχος (επιφανής, όχι πλούσιος).  Μετά την κατάλυση των Πεισιστρατιδών, γίνεται οπαδός του Κλεισθένη. Στην Μάχη του Μαραθώνα (490), είναι στρατηγός της φυλής του (Αντιοχίδος φυλής, Δήμου Αλωπεκής), και δεύτερος στρατηγός στην ιεραρχία μετά τον Μιλτιάδη. Αυτός και η φυλή του, μαζί με τον Θεμιστοκλή και την Λεοντίδα φυλή, είχαν το δύσκολο έργο να βρίσκονται στο αδύναμο κέντρο (μόνο με ψιλούς) της Αθηναϊκής παράταξης, για να παρασύρουν τους Πέρσες.

Όπως παρατηρεί ο Κορνήλιος Καστοριάδης η Δημοκρατία συνεχώς βελτιωνόταν για να φτάσει στην ακμή της το 403, μετά τον Θρασύβουλο, κατά την επονομαζόμενη 11η επανάσταση. Και για να εξηγήσει τι εννοεί, σταχυολογεί από τον  Αριστοτέλη, Αθηναίων Πολιτεία xli 2:  «Διότι ο λαός ανακηρύχθηκε ο ίδιος κυρίαρχος των πάντων, όλα ρυθμίζονται από διατάγματα (ψηφίσματα: αποφάσεις της λαϊκής συνέλευσης) και από δικαστήρια όπου κυριαρχεί ο λαός. Πράγματι, ακόμα και οι κρίσεις που ήσαν άλλοτε αρμοδιότητα της βουλής, βρίσκονται τώρα στα χέρια του λαού. Και φαίνεται πως αυτό έχει καλώς, διότι οι ολίγοι διαφθείρονται ευκολότερα από τους πολλούς, τόσο με το χρήμα όσο και με την εύνοια

Θρασύβουλος. (455-388). Ο πατέρας του λεγόταν Λύκος. Ήταν από τον Δήμο Στειρίας (Πόρτο Ράφτη).

Θράσυλλος. Αγνώστων στοιχείων.

411 : Η Αθήνα, μετά από 51 χρόνια συνεχούς Δημοκρατίας (ειρηνική επανάσταση Εφιάλτη-Αρχέστρατου το 462), αλλάζει καθεστώς. Αυτό συνέβη διότι πολλοί δημοκράτες βρίσκονταν με τον στόλο στην Σάμο, ενώ οι ολιγάρχες Αθηναίοι προσπαθούσαν (όπως πάντα) να σφετεριστούν την εξουσία. Το «επίσημο» επιχείρημα τους ήταν, ότι αν καταργούσαν την δημοκρατία, θα μπορούσε ο Αλκιβιάδης να πείσει τους Πέρσες να δώσουν χρήματα στην Αθήνα. Έτσι θα νικούσαν στον πόλεμο τους Σπαρτιάτες.