ΕΙΣΑΓΩΓΗ: Όπως η Ακρόπολη, αποτελεί το κορυφαίο δείγμα του Αθηναϊκού πολιτισμού, ο οποίος αποτελεί το κορυφαίο δείγμα του Ελληνικού πολιτισμού, ο οποίος αποτελεί το κορυφαίο δείγμα του Παγκόσμιου πολιτισμού, έτσι και ο Θεμιστοκλής αποτελεί την κορυφαία προσωπικότητα του αρχαίου κόσμου, ενδεχομένως και του νέου. Ο Θεμιστοκλής, για κάποιους λόγους είναι μέλος της κοινότητας των «παραγκωνισμένων προσωπικοτήτων». Όμως, το έργο του και μόνο, είναι τόσο τεράστιο και ανυπέρβλητο, ώστε γίνεται φανερόν ότι έχουμε κάποια προβλήματα -σαν κοινωνία- εφόσον δεν κάνουμε το παν για να το αναδείξουμε. Πιό συγκεκριμένα:
Γεννήθηκε περίπου το 410, στην Κόρινθο. Πέθανε το 337 στις Συρακούσες (Σικελία, Νότια Ιταλία). Ανήκε σε επιφανή οικογένεια. Ήταν Δημοκράτης και εχθρός των Ολιγαρχών. Απόδειξη, ότι όταν ο αδελφός του Τιμοφάνης έγινε Τύραννος της Κορίνθου, χρησιμοποιώντας βία, δωροδοκία, φόνους και 1.000 μισθοφόρους, ο Τιμολέων του ζήτησε να παραιτηθεί. Όταν δεν εισακούστηκε, κανόνισε να δολοφονηθεί ο Τύραννος-Αδελφός του. Ήταν μπροστά στο φονικό και έκλαιγε. Η μητέρα του τον καταράστηκε. Μετά από αυτά ο Τιμολέων, ζούσε στους αγρούς. Το 345 ξαναπαίρνει μέρος στην κοινωνική,πολιτική και στρατιωτική ζωή. Οι συμπολίτες του, του ζητούν να ηγηθεί μιας εκστρατείας στην Σικελία. Τα γεγονότα είχαν ως εξής:
[;;; – 422].Ο πατέρας του,ονομαζόταν Κλεαίνετος. Ήταν πλούσιος βυρσοδέψης. Αντίπαλος του Περικλή και φανατικός Δημοκράτης (φανατικός γενικά).
Πρώτη πολιτική του επιτυχία υπήρξε η αποδοχή από την Εκκλησία του Δήμου, για ενοχή όσων απαρνούνται την πατρώα θρησκεία. Συνεργάστηκε με τον Θουκυδίδη του Μελησίου (αρχηγό της ολιγαρχικής παράταξης), και τον ιερέα και Δημαγωγό Διοπείθη. Έτσι κατηγορήθηκε ο Αναξαγόρας και φυγαδεύτηκε (με την βοήθεια του Περικλή), στην Λάμψακον. Το 430 μαζί με τους Σιμμία και Λακρατίδη, κατηγόρησαν τον Περικλή για κακή διαχείρηση δημοσίων χρημάτων. Εκτός από Αναξαγόρα και Περικλή, κατηγορήθηκε και η Ασπασία και ο Φειδίας. [Η Δημοκρατία ήταν πραγματική. Όχι όπως την διαστρεβλώνει ο Θουκυδίδης].
(Μέσα 6ου αι.- 467;) Πατήρ: Λυσίμαχος (επιφανής, όχι πλούσιος). Μετά την κατάλυση των Πεισιστρατιδών, γίνεται οπαδός του Κλεισθένη. Στην Μάχη του Μαραθώνα (490), είναι στρατηγός της φυλής του (Αντιοχίδος φυλής, Δήμου Αλωπεκής), και δεύτερος στρατηγός στην ιεραρχία μετά τον Μιλτιάδη. Αυτός και η φυλή του, μαζί με τον Θεμιστοκλή και την Λεοντίδα φυλή, είχαν το δύσκολο έργο να βρίσκονται στο αδύναμο κέντρο (μόνο με ψιλούς) της Αθηναϊκής παράταξης, για να παρασύρουν τους Πέρσες.
Όπως παρατηρεί ο Κορνήλιος Καστοριάδης η Δημοκρατία συνεχώς βελτιωνόταν για να φτάσει στην ακμή της το 403, μετά τον Θρασύβουλο, κατά την επονομαζόμενη 11η επανάσταση. Και για να εξηγήσει τι εννοεί, σταχυολογεί από τον Αριστοτέλη, Αθηναίων Πολιτεία xli 2: «Διότι ο λαός ανακηρύχθηκε ο ίδιος κυρίαρχος των πάντων, όλα ρυθμίζονται από διατάγματα (ψηφίσματα: αποφάσεις της λαϊκής συνέλευσης) και από δικαστήρια όπου κυριαρχεί ο λαός. Πράγματι, ακόμα και οι κρίσεις που ήσαν άλλοτε αρμοδιότητα της βουλής, βρίσκονται τώρα στα χέρια του λαού. Και φαίνεται πως αυτό έχει καλώς, διότι οι ολίγοι διαφθείρονται ευκολότερα από τους πολλούς, τόσο με το χρήμα όσο και με την εύνοια.»
Θρασύβουλος. (455-388). Ο πατέρας του λεγόταν Λύκος. Ήταν από τον Δήμο Στειρίας (Πόρτο Ράφτη).
Θράσυλλος. Αγνώστων στοιχείων.
411 : Η Αθήνα, μετά από 51 χρόνια συνεχούς Δημοκρατίας (ειρηνική επανάσταση Εφιάλτη-Αρχέστρατου το 462), αλλάζει καθεστώς. Αυτό συνέβη διότι πολλοί δημοκράτες βρίσκονταν με τον στόλο στην Σάμο, ενώ οι ολιγάρχες Αθηναίοι προσπαθούσαν (όπως πάντα) να σφετεριστούν την εξουσία. Το «επίσημο» επιχείρημα τους ήταν, ότι αν καταργούσαν την δημοκρατία, θα μπορούσε ο Αλκιβιάδης να πείσει τους Πέρσες να δώσουν χρήματα στην Αθήνα. Έτσι θα νικούσαν στον πόλεμο τους Σπαρτιάτες.