Όσοι άνθρωποι, θέλουν να τρέφονται από την μάνα-Γη, όσοι θέλουν να πίνουν καθαρό νερό, να βρίσκονται κοντά στην Φύση και να μπορούν να γίνουν ένα με αυτήν, διαπιστώνουν με τρόμο, ότι αυτό είναι πραγματικά αδύνατον. Τα σκουπίδια κυριαρχούν, το πλαστικό δεσπόζει, ο άνθρωπος μοιάζει να είναι το όν, το οποίο εκκρίνει πλαστικό, όπως οι μέλισσες εκκρίνουν μέλι. Μηχανήματα παράγουν θορύβους, κτήρια άθλιου τσιμέντου ξεφυτρώνουν παντού, μοιάζοντας με καρκίνο της γης, ο οποίος δίκαια ξεφύτρωσε, μετά την τρομερή φωτιά πού έβαλαν οι καταπατητές. Όταν κάποιος διαβάζει Θορώ, διαπιστώνει ότι τα τραγικά προβλήματα του 21 ου αι., είναι απλώς το επόμενο επεισόδιο, των τραγικών προβλημάτων του 19 ου αι.