Η Δημοκρατία αποτελεί κανόνα βίου και όχι αναλύσιμη έννοια. ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ.
Δημοκρατία είναι αυτό που όρισαν αυτοί που την έφτιαξαν, δηλαδή οι Αρχαίοι Έλληνες. Δημοκρατία ΔΕΝ είναι οτιδήποτε άλλο.
Σκοπός, άρα, του παρόντος άρθρου είναι να περιγράψει την Αρχαία Αθηναϊκή Δημοκρατία. Υπάρχουν δύο μεγάλα προβλήματα σε αυτήν την προσπάθεια: Το ένα είναι ότι το υλικό που έχουμε, αποτελείται κατά 99% από κείμενα Ολιγαρχών και Ολιγαρχικών. Είναι δε ολοφάνερη η προσπάθειά τους να μειώσουν και να συκοφαντήσουν την Δημοκρατία. Αλλά ακόμη και όσοι αναγνώστες το κατανοούν αυτό, είναι αδύνατον να υπολογίσουν το πόσο η μιζέρια και το ψέμα σκοτώνουν και αφανίζουν το τελικό ζωντανό αποτέλεσμα. Ίσως η σύγκριση ανάμεσα στην Αφροδίτη της Κνίδου και το Τέρας του Φρανκενστάϊν αποτελεί ένα έντιμο παράδειγμα, το οποίο φανερώνει την διαφορά! Διότι το παλλόμενο αριστούργημα της Δημοκρατίας όταν ζούσε, έφτιαχνε Πολιτισμό που στα μάτια μας φαντάζει ανυπέρβλητος, παρότι ψήγματα διαθέτουμε μόνον. Τώρα, οι καλύτεροι του σήμερα, πιάνουν τα κουρέλια του χτες και προσπαθούν «ν’αναστήσουν» μια μικρή πτυχή της Δημοκρατίας. Κι όταν αυτό το κατορθώνουν με πολύ κόπο, μελέτη και μοναξιά, βλέπουν το λεπτεπίλεπτο και ευαίσθητο έργο τους να χάνεται μέσα στο απέραντα εχθρικό και τοξικό περιβάλλον. Το δεύτερο πρόβλημα είναι τεράστιο, φαντάζει ανυπέρβλητο στην παρούσα φάση, δύσκολα το συλλαμβάνει η αντίληψη του ανθρώπου και δύσκολα αναλύεται επαρκώς. Θα το περιγράψουμε με δύο λέξεις: Κοινωνική Δυνατότητα (συλλογικό ασυνείδητο, κοινωνικές ηθικές, κλπ). Η δική μας Κοινωνική Δυνατότητα δεν μας επιτρέπει να αντιληφθούμε την δική τους. [Θα αφήσουμε την ανάλυσή του (προς το παρών)]. Καθώς λοιπόν, η Δημοκρατία είναι ένα κοινωνικό-πολιτικό σύστημα, αρκετά πολύπλοκο (πολλοί άνθρωποι-πολλές σχέσεις) και συνεχώς εξελισσόμενο-αυτορρυθμιζόμενο, είναι λογικό η μελέτη του από άτομα ή ομάδες που ζουν έναν «αντίθετο» τρόπο ζωής να είναι μερικός, αποσπασματικός, διαστρεβλωτικός και κουραστικά αντιφατικός.
Είναι γνωστό ότι η Δημοκρατία είναι «άγνωστη». Δεν υπάρχει κοινά αποδεκτός ορισμός ή χαρακτηριστικά της. Από την άλλη πλευρά υπάρχουν χιλιάδες μελέτες, με χιλιάδες ορισμούς και αντίστοιχα χαρακτηριστικά. [Είναι και αυτός ένας τρόπος να συνεχίζει να παραμένει άγνωστη]. Το πρόβλημα δεν έγκειται στον πλουραλισμό των απόψεων ο οποίος είναι θεμιτός. Έγκειται στην «αναποφασιστικότητα» των κοινωνιών να υιοθετήσουν μια στάση, να απορρίψουν τις υπόλοιπες και να προχωρήσουν σε υλοποίηση, σε πράξη με βάση αυτήν τους την άποψη, την δόξα. Ας ασχοληθούμε αρχικά, με την Δημοκρατία ως έννοια λεκτική. Αρχή Σοφίας, η των ονομάτων επίσκεψις.
Άλλοι λαοί έχουν αγίους, οι Έλληνες έχουν σοφούς. Νίτσε.
Ηράκλειτος, Ξενοφάνης, Αναξίμανδρος, Αναξιμένης, Παρμενίδης, Γοργίας, Εμπεδοκλής, Αναξαγόρας, Πρωταγόρας, Μέλισσος ο Σάμιος, είναι μερικοί από τους πρωτοκλασάτους φιλοσόφους της αρχαίας Ελλάδας, με ένα κοινό χαρακτηριστικό: έγραψαν ένα βιβλίο με τίτλο «Περί Φύσεως». Όλα αυτά τα βιβλία είναι χαμένα! Κάποια κομμάτια τους (σπαράγματα) υπάρχουν και προκαλούν τον διεθνή σεβασμό και θαυμασμό. Θεωρούνται αξεπέραστα. Ένα παράδειγμα ενδεικτικό: Ο Αναξίμανδρος ο Μιλήσιος, μαθητής του Θαλή του Μιλήσιου, έγραψε αυτό το βιβλίο, από το οποίο μας έδωσε τέσσερις(4) μόλις γραμμές ο Σιμπλίκιος. Εξ’ αιτίας αυτών των 4 γραμμών, αναγράφεται στην λίστα των ανθρώπων οι οποίοι «ανέβασαν» την ανθρώπινη σκέψη, παγκόσμια.
1. Τι ήθελαν να πουν όλοι αυτοί οι γίγαντες της ανθρώπινης νόησης, με αυτόν τον κοινό τίτλο;
2. Γιατί χάθηκαν τα έργα τους;
3.Μπορούμε από όσα ξέρουμε, να μάθουμε όσα δεν ξέρουμε, για αυτά;
«Η Ιστορία, δεν είναι επιστήμη, είναι τέχνη. Δεν πετυχαίνεις χωρίς φαντασία.» ΑΝΑΤΟΛ ΦΡΑΝΣ. Τι ξέρει η «επίσημη» ιστορική κοινότητα, για την περίοδο 1200-800*; Τίποτα. (*εάν οι ημερομηνίες είναι μετά Χριστόν, θα αναγράφονται. Πριν όχι). Όμως επειδή είναι επίσημη και ακαδημαϊκή και επιστημονική, έδωσε στο τίποτα, την ονομασία «Σκοτεινοί αιώνες«, ή «Σκοτεινοί Χρόνοι«. Αυτό να σημειώσουμε ότι συμβαίνει σήμερα, στην εποχή της Μεγίστης Υπέρ-πληροφόρησης, Υπέρ-ελευθερίας, Υπέρ-τεχνολογίας, Υπέρ-επιστήμης..κλπ κλπ.
«Αν δεν επίστασαι, θα υφίστασαι τις συνέπειες της επιστασίας των άλλων» Αλεξίνοος.
Ας δούμε πως θα μπορούσε να εξηγήσει κάποια ιστορικά γεγονότα, μια ομάδα απλών ανθρώπων του Λαού, κόντρα στους «ειδικούς». ΑΝΩΝΥΜΟΥ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΟΣ, του άλλου:
Γεννήθηκε περίπου το 410, στην Κόρινθο. Πέθανε το 337 στις Συρακούσες (Σικελία, Νότια Ιταλία). Ανήκε σε επιφανή οικογένεια. Ήταν Δημοκράτης και εχθρός των Ολιγαρχών. Απόδειξη, ότι όταν ο αδελφός του Τιμοφάνης έγινε Τύραννος της Κορίνθου, χρησιμοποιώντας βία, δωροδοκία, φόνους και 1.000 μισθοφόρους, ο Τιμολέων του ζήτησε να παραιτηθεί. Όταν δεν εισακούστηκε, κανόνισε να δολοφονηθεί ο Τύραννος-Αδελφός του. Ήταν μπροστά στο φονικό και έκλαιγε. Η μητέρα του τον καταράστηκε. Μετά από αυτά ο Τιμολέων, ζούσε στους αγρούς. Το 345 ξαναπαίρνει μέρος στην κοινωνική,πολιτική και στρατιωτική ζωή. Οι συμπολίτες του, του ζητούν να ηγηθεί μιας εκστρατείας στην Σικελία. Τα γεγονότα είχαν ως εξής: