Όπως είπε ο καλύτερος κριτής του Ελληνικού Πολιτισμού: «….είδα τον Σωκράτη και τον Πλάτωνα σαν συμπτώματα εκφυλισμού, σαν όργανα της ελληνικής αποσύνθεσης, σαν ψευδοέλληνες, σαν αντιέλληνες». Φρ. Νίτσε.

Όπως παρατηρεί ο Κορνήλιος Καστοριάδης η Δημοκρατία συνεχώς βελτιωνόταν για να φτάσει στην ακμή της το 403, μετά τον Θρασύβουλο, κατά την επονομαζόμενη 11η επανάσταση. Και για να εξηγήσει τι εννοεί, σταχυολογεί από τον  Αριστοτέλη, Αθηναίων Πολιτεία xli 2:  «Διότι ο λαός ανακηρύχθηκε ο ίδιος κυρίαρχος των πάντων, όλα ρυθμίζονται από διατάγματα (ψηφίσματα: αποφάσεις της λαϊκής συνέλευσης) και από δικαστήρια όπου κυριαρχεί ο λαός. Πράγματι, ακόμα και οι κρίσεις που ήσαν άλλοτε αρμοδιότητα της βουλής, βρίσκονται τώρα στα χέρια του λαού. Και φαίνεται πως αυτό έχει καλώς, διότι οι ολίγοι διαφθείρονται ευκολότερα από τους πολλούς, τόσο με το χρήμα όσο και με την εύνοια

Θρασύβουλος. (455-388). Ο πατέρας του λεγόταν Λύκος. Ήταν από τον Δήμο Στειρίας (Πόρτο Ράφτη).

Θράσυλλος. Αγνώστων στοιχείων.

411 : Η Αθήνα, μετά από 51 χρόνια συνεχούς Δημοκρατίας (ειρηνική επανάσταση Εφιάλτη-Αρχέστρατου το 462), αλλάζει καθεστώς. Αυτό συνέβη διότι πολλοί δημοκράτες βρίσκονταν με τον στόλο στην Σάμο, ενώ οι ολιγάρχες Αθηναίοι προσπαθούσαν (όπως πάντα) να σφετεριστούν την εξουσία. Το «επίσημο» επιχείρημα τους ήταν, ότι αν καταργούσαν την δημοκρατία, θα μπορούσε ο Αλκιβιάδης να πείσει τους Πέρσες να δώσουν χρήματα στην Αθήνα. Έτσι θα νικούσαν στον πόλεμο τους Σπαρτιάτες.