Θουκυδίδης: Ιστορικός ή κάτι άλλο;
Γεγονότα τα οποία γνωρίζουμε για αυτόν: Πατήρ Όλορος, μήτηρ Ηγησιπόλη, συγγενής Μιλτιάδη-Κίμωνα. Αθηναίος (και Θραξ). Γεννημένος στον Δήμο Αλιμούντος, πεθαίνει στην Σκαπτή Ύλη του Παγγαίου όρους όπου είχε κληρονομήσει ορυχεία χρυσού. Δάσκαλοι του ο Αντιφών ο Ραμνούσιος και ο Αναξαγόρας από Κλαζομενές Μ. Ασίας, κυρίως. Παρακολούθησε μαθήματα από Γοργία, Πρωταγόρα, Πρόδικο κ.α., όπως και τα λοιπά πλουσιόπαιδα της Αθήνας (Περικλής, Αλκιβιάδης, Ισοκράτης, Αντιφών κ.α.). Ασχολήθηκε με τα ορυχεία χρυσού του Παγγαίου για πολλά χρόνια, από την Θάσο όπου βρισκόταν η «βάση» του ή «τα γραφεία της εταιρείας του». Το 424 συμβαίνει ένα γεγονός. Είναι αυτό το οποίο γνωρίζουμε καλύτερα από όλα όσα ξέρουμε για τον Άγνωστο-γνωστό Θουκυδίδη. Η Αθήνα τον κάνει Στρατηγό και τον στέλνει για συγκεκριμένη αποστολή στην Αμφίπολη. Στην συνέχεια, τον κατηγορούν ότι απέτυχε και τον καλούν σε δίκη. Αυτός δεν πηγαίνει και δικάζεται ερήμην για προδοσία. Καταδικάζεται σε θάνατο από τους Αθηναίους.
Ασχολήσου με αυτό το οποίο υπάρχει, μην ασχολείσαι με αυτό το οποίο δεν υπάρχει. Παρμενίδης.
Δάση ολόκληρα έχουν γίνει χαρτί, για να γραφτούν εκατομμύρια λέξεις και εξηγήσεις για τον Σωκράτη. Μόνον ο παρατηρητικός θα προσέξει, ότι όσο διάβασμα και να ρίξει, άκρη δεν βγαίνει. Έτσι, νικημένος ο αναγνώστης, μαζεύει την κουρελιασμένη του αξιοπρέπεια, τον χαμένο του χρόνο και τα τυλίγει -για να μην φαίνονται- με 2 ή 3 πληροφορίες που του «έμειναν». Αυτές μετά γίνονται η βάση του σεναρίου Σωκράτης , το οποίο εκστομίζει σε κάθε ευκαιρία. Χρειάζεται ειλικρίνεια και τριβή για να γίνει κατανοητό, ότι ο Σωκράτης είναι …. Δύο (2)! Ένας είναι ο Πραγματικός άνθρωπος ο οποίος προέκυψε από την γέννηση ενός άντρα και μιας γυναίκας και έζησε και έδρασε στην Αθήνα, κάνοντας κάποιες πράξεις με συγκεκριμένο αντίκτυπο. Ο Άλλος είναι ένας Φανταστικός ήρωας μυθιστορημάτων. «Γεννήτορας», ή καλύτερα εμπνευστής του ήταν ο Πλάτων και η Σχολή του. Όλο το έργο τους ήταν αυτά τα μυθιστορήματα. Τα έγραφαν και τα έσβηναν μέρα-νύχτα, σαν τα υφαντά της Πηνελόπης. Ο Πλάτων ήταν 25 χρονών όταν εκτελέστηκε ο Σωκράτης. Τίποτα από αυτά δεν είναι αλήθεια. Ο Σωκράτης δεν ήταν Φιλόσοφος.
Φίλος μεν Πλάτων, φιλτάτη δε η αλήθεια . Αριστοτέλης. Ο Αριστοτέλης δεν ήταν φιλόσοφος. Ήταν επιστήμων. Όπως ο Μ. Αλέξανδρος έζησε από τα γεννοφάσκια του, μέχρι τον θάνατό του σαν στρατιώτης, έτσι και ο Αριστοτέλης έζησε σαν επιστήμονας. Σωστότερα, ήταν πολύ καλός καταγραφέας-βιβλιοθηκάριος. Ο πατέρας του Νικόμαχος ήταν γιατρός στην αυλή των Μακεδόνων βασιλέων. Μάθαινε ανατομία «εκ γενετής» τον μικρό Αρίστο, όπως επίσης και ότι ήταν απόγονοι του Μαχάονα (=υιός του Ασκληπιού). Διότι τότε οι άνθρωποι ανήκαν στην τέχνη τους ολοκληρωτικά και οικογενειακά. Βέβαια έφυγε από την κλασσική ιατρική, όχι σαν επαναστάτης όπως θα έκανε ο κάθε φιλόσοφος, αλλά σαν ορφανός, ο οποίος στάλθηκε σε σχολή για πλουσιόπαιδα: του Πλάτωνα! Μπήκε 17 χρονών, βγήκε 37.! Τούς είχε κομπλάρει όλους με την εργατικότητά του. Αν τον φανταστούμε σαν έναν ερευνητή-καταγραφέα-επιστήμονα-δάσκαλο, όλα ταιριάζουν.
Όπως είπε ο καλύτερος κριτής του Ελληνικού Πολιτισμού: «….είδα τον Σωκράτη και τον Πλάτωνα σαν συμπτώματα εκφυλισμού, σαν όργανα της ελληνικής αποσύνθεσης, σαν ψευδοέλληνες, σαν αντιέλληνες». Φρ. Νίτσε.